Mitochondriën zijn kleine celorganellen die bij een gezond persoon in duizenden aanwezig zijn in elke cel van het lichaam (met uitzondering van rode bloedcellen).
Samen met de celmembranen zijn deze mitochondriën de ultieme cel regulatoren, zonder welke gezondheid onmogelijk is. Mitochondriën produceren onder andere de energieboodschapper adenosinetrifosfaat (ATP) met behulp van moleculaire zuurstof. Als de energieproductie in de mitochondriën van de lichaamseigen cellen verstoord is, kan dit de oorzaak zijn van veel chronische ziekten.

Wat gebeurt er eigenlijk als het normale mitochondriale metabolisme uit balans is en de cellen niet meer functioneren? Mitochondriale disfunctie treedt op. Quasi een storing van de mitochondriën. Een enorme metabole ontsporing die, volgens de huidige kennis van medisch onderzoek, verantwoordelijk is voor een hoog percentage chronische en inflammatoire ziekten. Triggers kunnen massale milieuvervuiling, vergiftiging door zware metalen, elektrosmog en voedselintolerantie zijn, maar ook een gebrek aan vitale stoffen. Mitochondria-onderzoekers en celbiologen weten nu veel nauwkeuriger dan een paar jaar geleden hoe voeding, beweging, elektrische signalen, zuurstof, licht, warmte, koude, bioritmen en omgevingsinvloeden de functionaliteit van de cellen en mitochondriën beïnvloeden

Op basis van deze bevindingen zijn de huidige therapeutische maatregelen specifiek gericht op het herstellen en normaliseren van het mitochondriale metabolisme. Het is een wetenschappelijk feit dat elektrische invloeden op biologische weefsels op cellulair niveau direct biochemische veranderingen in het organisme kunnen veroorzaken. Op stroom gebaseerde frequentiepulsen zijn de gemeenschappelijke taal van alle levende cellen. Elektrische impulsen, zogenaamde actiepotentialen, zijn de signalen waaruit de informatie bestaat. Hiervoor dringen ontelbare geladen deeltjes permanent het celmembraan binnen, genereren spanning en veroorzaken de kleinste ontladingen. Het is precies dit effect dat consequent moet worden gebruikt door de me2.vie systeemtherapie. Een belangrijk doel hierbij is het beïnvloeden en normaliseren van het mitochondriale metabolisme. Eerste laboratoriumtests op geïsoleerde mitochondriën tonen duidelijk aan dat het metabolisme en de regeneratie van mitochondriën kan worden beïnvloed.